Zduplikowanie funkcjonującego już genu stwarza obszar mutacji niezależny w stosunku do genu pierwotnego. Ponieważ mutacje są przypadkowe, dwa na początku identyczne geny mogą mutować w różnych miejscach, a co za tym idzie ewoluować w różnych kierunkach. Jeżeli oba geny będą ulegały ekspresji, to jest według zawartego w nich zapisu syntetyzowane będą białka, dobór naturalny może doprowadzić do ich całkowitego zróżnicowania, tak że po upływie określonego czasu staną się one dwoma zupełnie różnymi genami. Ten sposób tworzenia genu, a więc przez zmianę sprawdzonej już uprzednio i funkcjonującej sekwencji, zabiera niewątpliwie mniej czasu niż wspomniane na początku utworzenie funkcjonalnej jednostki z odcinka o całkowicie przypadkowej sekwencji. W DNA występują również tak zwane sekwencje palindromowe. Palindrom to sekwencja liter lub słów czytających się tak samo w obie strony, jak np. słowo KAJAK lub zdanie: „Kobyła ma mały bok”. Sekwencje zasad ułożone w palindromy okazały się dość częste w DNA zarówno u pro-, jak i eukariontów. W przypadku dwuniciowego DNA palindrom oznacza rejon DNA odznaczający się podwójną symetrią obrotową. Obecność palindromów w cząsteczce jednoniciowego tRNA umożliwia powstawanie rejonów dwuniciowych nadających określoną strukturę przestrzenną. Z drugiej strony symetria palindromowej sekwencji w dwu- niciowym DNA stanowi idealne miejsce oddziaływania z białkami, których struktura przestrzenna zawiera element odpowiadającej symetrii, np. symetryczne ułożenie pod jednostek.